استاد جمشید سماواتیان، زاده اصفهان به سال 1317 بود که متأثر از هنرهای سنتی و دیوارنگاره‌های عصر صفوی زادگاهش  به خلق آثاری پرداخته که یادآور و نشان‌دهنده گذر زمان و تخریبی است که بر هنرهای سنتی ایران رفته ‌است. صادق تبریزی از سماواتیان به عنوان پدر پتینه ایران یاد می‌کند که آثارش گویی در گذر قرنها، غبارگرفته و فرسوده، رنگ پریده و ترک خورده‌اند. هارمونی فوق تصور، ترکیب‌بندی محکم و تکنیک قوی، تبحر و قدرت در عرضه طرح و رنگ، استراکچر بی‌مانند و نیز ساخت و ساز اعجاب انگیز از ویژگیهای آثار اوست که حتی  عناصر سخت‌گیر زمانه را  میخکوب می‌کند.

نخستین نمایشگاه انفرادی او در سال ۱۳۴۳ در هتل هیلتون تهران و آخرین نمایشگاه انفرادی او با نام «میراث» در بهمن ۱۳۹۹ در نگارخانه «نگر» برگزار شد.  جمشید سماواتیان ۲۳ مهرماه ۱۴۰۰ در ۸۳ سالگی در خانه خود در خادم‌آبادِ شهریار، از دنیا رفت.

جمشید سماواتیان، خالق فیگورهایی از کهن‌الگوهای عاشق است؛ قامتهای فریبا و کشیده‌ی زنان و مردانی شالمه به‌سر و ردا پوش که در فضایی مبهم و غبارآلود  در آستانه‌ی محو شدنند.