بهروز کیانی هنرمندی چندرسانه‌ای و دلبسته خط و خوشنویسی ایرانی است که در این نمایشگاه به نوعی لتریسم یا حروف‌نگاری شرقی با ایجاد کمپوزوسیون‌های مدرن رسیده است؛ ویژگی اصلی کارهای این مجموعه ترکیب‌بندی‌ها و ساختار چند لایه با مرکب مشکی روی بوم است که با چیدمان فرم‌های آزادنه خطوط، این امکان را به هنرمند می‌دهد تا از مرزهای زیباشناختی نقش و خط عبور کند و به زبانی شخصی در کار نقاشی با گزاره‌های حروف‌نگارانه برسد.  
این حرکت پرشور، به معنای درک سنت خوشنویسی و حتی سیاه‌مشق‌نویسی ایرانی و همزمان عبور از آن است، آنچنان که کارش نه تحت تاثیر اصول زیبایی‌شناسی خوشنویسی کلاسیک،بلکه‌حرکتی آزاد و رها در مقابل چنین چارچوب‌های محدودکننده‌ای به حساب می‌آید.
کیانی در این مجموعه کوشیده تا آثارش چندوجهی باشند و به همین خاطر فضای غالب در تابلوهایش به ایجاد فضایی سه‌بعدی نیز نزدیک شده‌اند، که در بیشتر آثار به شکل الگوریتمی پیچیده در بافتاری از خط در هم ادغام می‌شوند؛ در درون هر قاب فرم‌های مواج و پیچیده، از درون و بیرون رشد می‌کنند و لایه‌لایه در گستره بوم توسعه پیدا می‌کنند، تا با پرهیز از یکنواختی، سطح تخت نقاشی را به اثری چند وجهی با عمق‌نمایی چشم‌نواز تبدیل کنند.
رویکرد هنرمند در اینجا، با تکیه بر سال‌ها فعالیت در عرصه گرافیک و تجربه زیسته در سنتز تایپوگرافی امروز، موقعیتی متفاوت و نوین را در کار ترکیب نقاشی با خط پیش روی ما به نمایش می‌گذارد، که در مقایسه با همنسلانش، نویدبخش جریانی نو در عرصه کالیگرافی مدرن ایرانی است.
کیانوش معتقدی