در ادامه‌ی نمایش‌های پیشین هنرمند، شاه‌چراغی زن را موضوع اصلی این مجموعه قرار داده است. زنانی که هنرمند تحت تاثیر زیبایی آن‌ها و موقعیت‌شان در جامعه، آثار به‌نمایش‌درآمده را خلق کرده است. برای تسریع در تجسم‌ بخشیدن به ایده‌هایش، هنرمند از پاستل روغنی و اکرلیک بر روی کاغذ و بوم استفاده کرده است. اغلب، هنرمند ابعاد آثارش را از قبل تعیین نمی‌کند، بلکه هر آنچه که در آتلیه‌اش وجود دارد را به کار می‌گیرد و ایده‌هایش را در ابعاد متغیر اجرا می‌کند. در عین حال، با نقاشی بر روی بوم‌های بسیار بزرگ، شاه‌چراغی توانایی‌های خود در نقاشی را به چالش می‌کشد. او با آزادی کامل لکه‌های رنگ را برای خلق اشاراتی تنانه و فریبنده به کار می‌گیرد. پالت رنگ‌ها اغلب روشن و زنده است و خطوط سیاه نه به عنوان مرزهای جداکننده، بلکه به عنوان تیرگی‌های عمدی در تصویر به کار رفته‌اند تا عمق و تضاد بیشتری به رنگ‌ها ببخشند.
«شریف‌زادگان بهشت» به یک تعبیر، آثاری انتزاعی و وام‌دار اکسپرسیونیسم انتزاعی، و به تعبیر دیگر، آثاری از واقعیتِ زندگیِ بخشی از جامعه است.