امتزاج
این مجسمه‌ها برای من درهم آمیختگی گذشته و حال است، آنها را ساخته‌ام تا یادآور لحظه‌هایی باشند که در
خواب و بیداری و در واقعیت و اوهام سپری کرده‌ام، لحظهه‌ایی بدون امکان بازگشت.
فواصل این درآمیختگی فرم‌ها و معناها، جایی برای اندیشیدن به من داده‌اند، به گونه‌ای که هریک از فرم‌ها
در کلیت فرم مجسمه کارکرد و معنای مشخصی دارند و یادآور چیزی هستند اما خارج از آن، میتوانند به یک
بی‌معنایی برسند. بعضی فرم‌ها برای شما آشنا هستند چنان که یک درخت را می‌شناسید اما برخی فرم‌ها از
درونی‌ترین حس‌ها و
دریافت‌ها آمده‌اند، شاید مثل ریشه‌های درخت نادیدنی باشند اما وجود دارند.
علی اعتبار