آخرین مجموعه شهباز سلمانی در پی افشای سکوتی است که خود به آن رسیده .است ماده زمان و مکان موجود در آثارش او را در برابر حیرتش از هستی را باز گو بازگو
می‌کند.
او فضا را زمینه‌ای در سطح می‌سازد تا جرم ماده را در لایه‌های نهایی آن ایجاد کند. همین امر به گونه‌ای بازنمایی تصورات انتزاعی انسان معاصر از نادیدنی‌های ممکن است اما این نمود تصویری تمام آن چیزی نیست که هنرمند خود را در آن
خلاصه کند.
شهبازازاین طریق سلوک فردی خویش را به نمایش می‌گذارد. توجه به ماده فانی و استغراق در معنای آن او را خیام وار در استمرار و تعمیق سوالات بی پاسخ و کهن انسانی نگه می‌دارد و تا پایان آن را با تحیر مطرح می‌سازد.
عیسی جباری
بهمن ۱۴۰۳