سوم آبان ماه 1392 ، درست یک‌صد و هشت سال و نوزده روز از ورود کاریکاتور و کارتون به ایران ، و رواج آن میان عموم مردم از طریقِ هفته‌نامه‌ی “ملانصرالدین” می‌گذرد . در طول یک قرن اخیر ، مطبوعات نخستین خاستگاه و بستر اصلی عرضه و ارائه‌ی کارِکاریکاتوریست‌ها و کارتونیست‌ها بوده است . در دهه‌های چهل و پنجاه خورشیدی کارِ این هنرمندان ، مایه‌های هنری و روشنفکری بیشتری گرفت و جای خود را خارج از فضای روزنامه و رسانه‌های مطبوعه ، در گالری‌های هنری باز کرد . در این رسانه‌ی تازه ، کاریکاتور و کارتون فرصت رشد و شکوفاییِ بیشتری یافت و به گستره‌ی وسیع‌ترِ مخاطب و بستر ماناتری دست پیدا کرد ؛ ‌که هم رسالتش یا همان نقد و تصویر مضامینی ژرف بدون بهره از کلام را به جا می‌آورد ، و هم ویژگی‌های بصری و زیبایی‌شناختیِ منحصر به فردش را در قاب و بر دیوار گالری‌ها نشان می‌داد و بر دیوارهای گرم خانه‌ها و مجموعه‌های هنری راهی باز می‌کرد . "دورِهمی " در امتداد همین مسیر است و با گردهماییِ چندی از بزرگان و پیشکسوتان این هنر در کنار نسل سوم و نام‌های آشنای این عرصه در مطبوعات و رسانه‌های نو.

آروین