" تنهایی " چیست ؟  " تنها " کیست ؟

به استناد فرهنگ های فارسی دهخدا و عمید و معین ، " تنهایی "  : یگانه بودن ، خلوت و بی یار و همدم بودن معرفی شده که هریک از این مفاهیم وجهی از بار معنایی این لغت را بازگو می کند . ازوجوه مثبت با آیند خوش تا وجوه منفی و بدآیند . پس تنهایی هم می‌تواند زمینه‌ساز وضعیت هایی ناخوب باشد وهم مقدمه نیل به کمالات روحی و معنوی . هم می تواند بکاهد و هم بیافزاید . کسانی هستند که آگاهانه و هدفدار سراغ " تنهایی"  می‌روند، چون از تنها بودن لذت می‌برند، مثل بیشتر عرفا  و صوفیان برخی دانشمندان و هنرمندان و عالمان و شاعران  . تنهایی این گروه را می‌توان «تنهایی مثبت یا سازنده» تلقی کرد. دلیل بسیاری از انسان ها برای پیوستن به جمع هراس از "خود" است . خودی که که در تنهایی بیشترین نمود را در نفس انسانی دارد . وقتی تنها می‌شویم، در واقع نزد خویشتن خویش حضور پیدا می‌کنیم و چون تصویری امیدوارکننده و نشاطآوراز خود نداریم و با خود بیگانه‌ایم، قادر به تحمل و گفتگو با " خود "  نیستیم و راهی برای فرار از این وضعیت می‌جوییم و دیگری را به مدد می گیریم . توجه انسان به ماهیت یگانه خود و تنهایی ذاتی و خدادادی و پرداختن به اعماق" درون "  ، به مرور و آرام آرام موجب آشتی او با خود می‌شود و همین امر همنشینی او با خویش را دلنشین می‌کند و به واقع آدمی را به " بیرون" کم نیاز یا بی نیاز می کند . هدف این نمایشگاه  بررسی آثار مثبت یا منفی تنهایی در زندگی افراد متعارف جوامع نیست بلکه کنکاشی در معانی پنهان آشکار این وضعیت پارادوکسیکال بشری است . پیشنهادات ارائه شده ی عکاسان این مجموعه نیز متنوع و متفاوت و از طیف ها و نظرگاه های مختلف و گاه متناقض برخواسته است  . اما نقطه اتصال همه ی آثار کنجکاویهایی بصری است که از جستجو و تامل در واژه " تنهایی " سرچشمه می گیرد