«جهان‌بین» مجموعه‌ای است درباره دیدنِ پدیدارهایِ جهان توسط نقاش و به تصویر کشیدن آن‌ها؛ نه فقط آن‌گونه که از درهم تنیده‌شدن نور و رنگ و سایه پدید آمده باشند؛ بلکه به شکلی که نقاش به‌سان یک مشاهده‌گر آن‌ها را دیده و ادراک کرده است. در «جهان‌بین» هر اثر بازآفریدن جهان ذهنی نقاش است که بر پایه مشاهده او از جهان عینی شکل گرفته است؛ هر اثر امری بیرونی است که نقاش با دیدن و درونی کردنش، آن را از آنِ خود کرده است.