فرش ایرانی به زعم فوکو نمونه ای از همان فضاهای هتروتوپیایی است که او معرفی می کند. ساختار طرح فرش عمدتا استعاره ای از حیات و هستی است و هماهنگی  (هارمونی) بین فرم و محتوا ی آن شکل ظاهر را به محتوای تفکر اسطوره ای آن پیوند میزند.

مجموعه باغ مقدس نیز بر آن است تا نقش فرش را که همانا تکه ای از هستی است در برشی از زمان ثبت و ضبط کند. از موضوعات رایج در فرش های ایرانی، گل است. تصویر یک باغ سرسبز که عمیقا ریشه در میراث مذهبی و فرهنگی طراحی ایرانی دارد. طراحی باغ معمولا بر اساس باغ های رسمی در ایران باستان و پریان باستان ساخته شده است که مملو از گل ها و گیاهانی که توسط پانل های زینتی از مسیر راه جدا می شود. به نظر می رسد که باغ، بهشت را درست از آسمان می آورند و می خواهند آن را روی زمین بگذارند و بر آن زندگی کنند. آوردن باغ ازآسمان بر روی زمین و راه رفتن بر روی آن و احساسی که می خواهید آن را در زندگی برای خود همیشه حفظ کنید. تصور زندگی بر روی قطعه ای از تاریخ و فرهنگ و نفس کشیدن در فضایی که نمادی از طبیعت ناب است . جایی که گویا مدت زمان طولانی است که زمان در آن متوقف شده است، اما انسان همچنان به ریتم ابدی طبیعت در آن زندگی می کند. زمان عبور می کند و همه چیز به آرامی، اما بی وقفه تغییر می کند. یک روز خیلی طول نخواهد کشید اما تغییرات اتفاق می افتد. هر روز کمی متفاوت است، کمی به این طریق و کمی به طریق دیگر اما کاملا بی اراده. می خواستم زمان را متوقف کنم و باغ را ترک کنم و اجازه ندهم بمیرد. من می خواستم بهشت برای همیشه در سکوت باقی بماند. من می خواهم در بهشت زندگی کنم بهشت را زنده نگه دارم.

به گفته آناهیتا غضنفری:

براستی اعتقاد دارم که هنر سرشار از احساس است و در نفس انسان قرار دارد.

هنر به وسیله ی انرژی های هارمونیک و زیبایی طبیعت به وجد می آید.

طبیعت در درون ما است همان طور که در اطراف ما است و ما از آن سرچشمه می گیریم و

مدرنیته این حقیقت را رد نمی کند.

طبیعت اولین خلاقیت های درون یک هنرمند را لمس و طلب می کند. بنابراین آثار هنری

روح و شخصیت هنرمند را به دنیای بیرون بروز می دهد .

در مورد من ، طبیعت با تسلط بر زیبایی باشکوه و تناقض اش

با ناپایداری و زوال تدریجی بوجود آمده توسط بلند پروازی و محدودیت های انسان

با روح من سخن میگوید.

و در نهایت طبیعت به ما منبع امید و تداوم را می شناساند.