افتتاحیه ی نمایش و رونمایی از کتاب هنرمند: جمعه، 10 بهمن، ساعت 3 بعدازظهر تا 10 شب

پروژه ی مشترک آب/انبار و گالری آریا، هفت دهه نقاشی‌های ملکنیان را از دهه ی پنجاه میلادی تاکنون گردآورده است.

ازفضای «گالری آریا» تا فضای مرکزهنرهای تجسمی ی «آب انبار» مسیری شصت ساله ازهنرهنرمندی را میبینیم که به واسطه بیش از نیم قرن تولید، تجسم کامل یک جریان هنری درآغاز قرن ایران معاصراست:طی این مسیر، برخی عناصرنقاشی ایرانی(که القای معنا میکند) حذف شده تادرنهایت به دوره آخراو(دستمال های کاغذی)که میرسیم بدانیم سیراک ملکنیان نقاش خودآگاهی بوده است که طی سالیان بااشراف به جهان انتزاع، به نوعی نیمه آگاهی‌ی کشافانه در کار خود رسیده است.

این مجموعه سیرتحول و دستاوردهای نقاشی معاصرایران رادر یک برهه‌ی تاریخی یاد می آورد.[...]

خصلت وسرشت این نوع نقاشی،اگرکه "مذهبی" خطاب نگیرد به نوعی الاهیات تعلق دارد. نیمسایه‌ها،وحدت وجودی شده‌اند‌ واتمسفراقلیمی(آب وهوایی)همه‌ی بوم‌ها وکاغذ‌هارادربرگرفته‌اند.[...]

تمرکز فوق‌العاده برتاش‌های افقی، محدودیت و جلوگیری از پنداشت عمق نمایی ، جایگزین"رسم"به جای "طرح اولیه"،تاکید بر خطوط غیرقابل اتصال و شدت حجم فرم های جغرافیایی، باتونالیته‌ی عاطفی‌ی رنگهای استخوانی، نشانه‌های خاص آثاراین دوره‌ی اویند.[...] هرچند نگاه نویسندگان هنردرایران به او-همچون نگاه تاریخ ایران به هنرمندان ارمنی- نگاهی کور بوده‌است؛اما با مرور زندگی‌ی هنری‌ی سیراک ملکنیان از "گالری آریا" تا فضای "آب انبار" فراموش نمی‌کنیم که پس ازاو،امکان ورود به قلمرویی که او تعیین کرده است ممنوع خواهد شد.

داریوش کیارس