رضا آرامش یکی از هنرمندان حاضر در نمایش «مون‌دگرین‌ها و درک‌های تازه» است که از ۱۱ شهریور تا ۱۲ مهر ۱۴۰۴ در گالری نیکودیم نیویورک به نمایش گذاشته می‌شود. این نمایش آثاری از آرامش در کنار نیکولا ساموری و هوگو ویلسون را ارائه می‌کند؛ سه هنرمندی که گرچه زبان‌های بصری متفاوتی دارند، اما در کاوش تاریخ، بازنمایی و بازتفسیر به هم می‌رسند.
آرامش با اثر «اکشن ۲۱۱، محل سقوط: مطالعه‌ای بر باغ رنسانس، ساعت ۱۲ ظهر، دوشنبه ۱۵ ژوئیه ۱۹۶۸» حضوری پررنگ دارد؛ مجسمه‌ای مرمری که ادامه گفت‌وگوی او میان فرم کلاسیک و روایت‌های معاصر خشونت، آوارگی و مقاومت است. این پیکره که در سنگ سفید تراشیده شده، همزمان شکنندگی و ایستادگی را مجسم می‌کند و جدال انسانی را در زبانی جاودان از تاریخ هنر جای می‌دهد. عنوان نمایشگاه، «مون‌دگرین‌ها و درک‌های تازه»، بر ایده‌ی سوء‌شنیدن و سوء‌برداشت بنا شده است، لحظاتی که معنا در لغزش میان آن چه گفته می‌شود و آن چه دریافت می‌شود تغییر می‌کند.
در آثار آرامش، ساموری و ویلسون، حافظه ترک برمی‌دارد و دوباره شکل می‌گیرد؛ جایی که زیبایی با لایه‌هایی ناآرام گسسته می‌شود و مخاطب برای بازاندیشی گذشته در پرتو اکنون دعوت می‌گردد. برای آرامش، این زمینه بستری قدرتمند فراهم می‌آورد: هنرش اغلب به صحنه‌پردازی درگیری‌ها و سیاست‌های بازنمایی می‌پردازد، با پژواکی از موتیف‌های تاریخی که در واقعیت‌های فوری امروز ریشه دارند.
