نقاشی‌های مُعمری میان انتزاع و امر واقع معلق‌اند چنان به سوژه نزدیک‌اند که رمانتیک جلوه نمی‌کنند و درون فاجعه‌اند. کارهای علی معمری شطح‌گونه‌اند؛ در طبیعت زندگی و کار می‌کند و نقاش نقیض چشم‌اندازی را تصویر می‌کند که می‌بیند. از دیگ‌اش رنگ سیاه سرریز می‌شود، منظره را مکدر و سیاه بازنمایی می‌کند. چشم‌اندازاش طبیعتی‌ست که انسان در وضع طبیعی تغییر ایجاد کرده. کارش مداقه در "شر" و "اختلال کم‌توجهی عمومی" است. مدخل نمایش‌اش، "رش؛ درخت بی‌حاصل. درختی که خودش گُر می‌گیرد و می‌سوزد. سیاه." کنایه‌ای‌ست به بی‌توجهی عمومی نسبت به محیط.

- بخشی از متن مجتبی امینی برای نمایش «رَش»

ساعات بازید : 

یکشنبه  پنجشنبه ۱۲ تا ۸

جمعه ۴ تا ۹

 شنبه تعطیل