«انسان موجودی گشوده به جهان است، به این گشودگی رسیدن یعنی فاصله گرفتن از مرتبه حیوانی و ابن فاصله‌گیری را انسان به مدد قوه روحی انجام می‌دهد و اینجاست که «فعل تعقل» (توانمندی انسان در موضوع قرار دادن شناسایی عالم) معنا پیدا می‌کند. (آسیا در برابر غرب، ص 227)

بحران کرونا، حس نگرانی و تسلط بر آن، انسان را در مخمصه‌ای انداخت که پیوسته بکوشید تا خود را از این مخمصه بیرون کشیده و بر آن چیره شود. غلبه و قرنطینه یا همزیستی و سازگاری؟ پس به ناگزیر می‌بایست خود را در معرض رنج، زحمت، گرفتاری قرارگرفته تا شاید با تابش خورشید امید، راه تسلط بر تیرگی مخمصه این دوران نمایان شود.
اینک با همه نا ملایمتی‌ها، ناکارآمدی‌های قرن، تنهایی و ترس از مغلوب شدن در قالبی گاه پنهان و گاه آشکار؛ زندگی انسان امروزی را وارد مخمصه کرده است. شاید خالی از لطف نباشد که برای محک­زدن خویش، آن را در معرض تضاد و مشکلات قرار دهیم تا بدین گونه الماس پنهان وجود آدمی، در پس هنر خلق کردن دوچندان گردد.»

علی مزارعی