حذف، تخریب و اتفاق نقش مهمی در پروسه‌ی خلق آثار مهسا کریمی ایفا می‌کنند. او با بی‌اعتمادی به آموخته‌های هنری، ذخیره‌ی تصویریِ ذهن و تکنیک‌های رایج، همواره در تلاش است تا به تناسب موضوع، روش‌های کاری نوینی را تجربه و کشف کند و در این راستا با دامن زدن به اتفاقات فرمی و رنگی به جزئیات دلخواه خود دست یابد. هنرمند ضمن ادای احترام به کم‌توانی جسمی و حرکتی یکی از بستگانش، به وسیله‌ی دفورماسیون اندام و چهره و به دور از اجرای فاخر، تصنعی و بی‌نقص، به وضعیت سخت و گره‌خورده‌ی جامعه اشاره دارد، خیال‌پردازانه بر تاریکی‌ها مسلط می‌شود و با ایجاد تعادلی ناپایدار، تعاریفی تازه از زیبایی‌ها ارائه می‌دهد.