روابط میان افراد به واسطه نشنیدن خود، یکدیگر و جهانی که در آن زندگی می‌کنند، مخدوش شده و درواقع گفت‌و‌گو از دست رفته‌است یا دست کم مبهم و پیچیده‌ شده و سادگی گذشته را ندارند؛ امروزه روابط انسانی آلوده به نقاب‌ها و دروغ‌هایی شده که آن‌ها را باور می‌کنیم، به آن‌ها لبخند می‌زنیم و بیشتر مواقع به نگرانی و رنج و درد دیگران نمی‌رسیم. در تصور من آدم‌ها هر روز دورتر می‌شوند و هویت و جنسیت آن‌ها مبهم‌تر می‌شود. در عین حال من برای خودم دیالوگ‌هایی را با آن‌ها متصور می‌شوم؛ در جایی که دیگر هیچ نیست و چیزیباقی نمانده‌است. من خواسته یا ناخواسته دریافتم از آدم‌ها و روابط را در چنین فضایی به تصاویر نقاشی‌هایم تحمیل می‌کنم.

شه‌گل صفرزاده