مجموعهی پیش رو نقاشی هایی با تکنیک اکرلیک روی تخته و مقوا هستند که در سه سال گذشته شکل گرفته اند. او در این مجموعه افراد را در چشم اندازهای شخصی و در عین حال عمومی به تصویر می کشد؛ مناظری که بازتاب دهنده ی وضعیت پیچیده و بغرنج احساسی هستند. قزل با پرهیز از اشکال و رنگهای آشنا مرز میان انسان و طبیعت را تا حد تمایز ناپذیری به یکدیگر می آمیزد تا سوژه هایش را به هستیهایی ناشناس و سرگردان در وضعیتی روان شناختی بدل کند.
آثار این مجموعه در تفاوت با آثار پیشین قزل بافتهایی سورئال و رنگهایی غیر واقعگرایانه را به کار میگیرند که از جهان شخصی او سرچشمه گرفته اند؛ جهانی که در آن مرز میان فرم و محتوا در یکدیگر ناپدید میشود
این آثار با تکیه بر نوعی سردرگمی روان شناختی، بی ثباتی احساس امنیت و ناامنی مطلق را در لحظاتی گذرا کاوش میکنند؛ جایی که در آن ترسیدن و بی پروایی اضطراب و شجاعت در مواجهه ای بی دفاع با رنگهای پرکنتراست اغراق و احساسات پیش بینی ناپذیر به یکدیگر می پیوندند.
منظره ی مقدس تجربه ای جمعی از تنهایی و عدم قطعیت را به نمایش میگذارد و در نهایت همانگونه که خود هنرمند بیان میکند ما را با شبهه ای ابدی تنها میگذارد آیا شاهد بازنمایی ذهنی یک کابوس هستیم یا سحرآمیز جلوه دادن یک لحظه ی عینی؟»