Hooman Mehdizadehjafari_Untitled, Graphite on cardboard – 100x70.5 cm

تعلیق مفهومی تمام نشدنی است، ازلی و جاری تا ابد. وقتی به سحابی ها و کهکشان ها خیره
شویم کل مفهوم ازل و ابد بیش از پبش سردرگم کننده و لغزان و تجریدی به نظر می آیند. تلاش برای به تصویر کشیدن
عمق و پهنه تمامی این مفاهیم، خود نوعی دیگر ازتعلیق است ؛ غرق شدن در پرسش هایی به قدمت خلقت
در این میان شاید ملموس ترین پدیده خود انسان است. انسان معلق در فضائی بی تعریف، خالی و بدون جاذبه، بدون قدرت کنترل و اراده و غوطه ور در بهتی ظاهرا ابدی؛ خیره به خلآ لایتناهی. انسان هایی که هر لحظه ممکن است که دیگر برای همیشه نباشن. بی زمان و مکان هستند و در یک کلام بعید به نظر می رسند
تصاویری که با مداد بر روی کاغذ – که هر دو عناصری ناپایدار هستند- پدیدار می شوند و در وضعیت بی ثباتی سیر می کنند، لحظه ای در اوج و اندکی بعد در لبه سقوط. مثل ما، مثل همه ما
این آثار با انکار گرانش، چه به معنای جاذبه زمین و چه سختی وضعیت موجود، در فرم و در مفهوم، سیالیت و حرکت را تلقین
می کنند و با ترکیب آنچه که پایدار و آنچه که روان است به آرامی و موقرانه وضعیت لرزان ما و بطور کلی جهان پیرامونمان را به تصویر می کشند. غرق و خیره بودن در لحظه هایی از زندگی آنگونه که احمد شاملو گفت : به تو دست می سایم و جهان را در می یابم/ به تو می اندیشم/ و زمان را لمس می کنم/ معلق و بی انتها/ عریان. می وزم، می بارم، می تابم....
هومن مهدی زاده جعفری

Hooman Mehdizadehjafari_Untitled, Graphite on cardboard - 76 x 150 cm

Suspension 
Hooman Mehdizadehjafari
Opening at Aaran Gallery on 21st October 2016
On view until 2nd November

Suspension is an infinite concept, eternal and profluent till end of time. Gazing at nebulas and galaxies, the whole concept of eternity and perpetuity becomes even more perplexing and fluid; absolute abstractions. The Endeavour to visualize the depth and width of these concepts is another kind of Suspension; drowning in questions that are as old as creation.
In all of this the most tangible phenomenon are humans. The suspended human in an indescribable space, empty and devoid of gravity, with no willpower or control, adrift and eternally bewildered; constantly staring in to the abyss. In any second they might not be anymore. Figures that are timeless and placeless and utterly farfetched. Humans drawn with pencil appear on large scale paper – both paper and pencil being transitory mediums-, one second in the apex and the next at falling edge. Just like us, like all of us. 
Defying gravity , both as a natural force and in complexity of situation, in form and concept, these group of works suggest motion and fluidity and by blending what is stable and what is mobile, gracefully portray the uncertainties of our era and world in general. Swallowed up and dazed in instances of life. In words of Ahmad Shamlou: I touch you and comprehend the world/ I think of you/ and touch time/ suspended and eternal/ naked. I blow, I pour, I shine….
Hooman MehdizadejJafari