متن بیانیه نمایشگاه:
 
نگاهشان که میکنی خودت را میبینی که درون یکایک آنها تکثیر شده ای.....با دهان همه آنها برای کودکی که با عصاره جان پرورانده ای لالایی خوانده ای.... ترس پشت چشمهاشان را از فراموش شدن زیر آوار روزمره گی زیسته ای.....شبهای انتظارشان را، .....

اما خودت چه؟ کجای هستی ایستاده ای؟....

باید سخت بوده باشد.... این که از ابتدا تاوان  رانده شدن آدم از بهشت را پای تو بنویسند و این تقصیر ازلی دایما پلاک اتهام ناگزیرت باشد....سودابه شده ای در به امتحان آتش کشانیدن سیاووش، تهمینه بودی در شب تار سمنگان رستم، همنشین ظلمات چاه بیژن، رابعه ای که کعبه برای طواف به پیشوازت می آید، وفای لیلی داشتی و جفای شیرین.... 

توی واقعی اما  کدامی؟.....

در زن پرتره ها ، نگرش من به طراحی نوعی بیان اکسپرسیو رومانتیک مشاهده می شود ، دسن های تمام کننده و رها ، در کنار سطوح رنگی انتزاعی ، فضائی مبهم و رومانتیک إیجاد کرده است . خراش های تدوین شده در رنگ های پر کنتراست ، به این فضای بیانی شدت می بحشد . و در نهایت برخورد با سطوح رنگی و نحوه ی قلم زدن حالتی از هست و نیست را به مخاطب القا می کند .

پرستو محقق