بعضی روزها فضای شهرمان را چنان سکوت و  آرامشی فرا میگیرد که ذره ای تحرک و تکاپو در هیچ کدام از ساکنان آن دیده نمی شود.
در زمانی که پیشرفت سریع و شتابان توسعه ،جوامع انسانی را به سوی دروازه های جدیدی از زندگی مدرن سوق میدهد،گویی عقربه های ساعت در این شهر متوقف شده و اراده ای برای پیش رفتن ندارند.
خوب که نگاه میکنیم زمان به گونه ای ایستاده که کودکان شهر جوان شده و جوانان پیر و همه ی آن ها هنوز حسرت های زیادی بر دل دارند و خانه های قدیمی شهرم در هیاهویی از تنهایی به سر میبرند، گویی روزی هیچ ادمی از کنار آنها حتی رد هم نشده و ماشین هایی که همچون سالمند از کار افتاده ای در گوشه ای از این شهر رها شده اند ،آری ،اینجا شهری است که زمان در آن از حرکت ایستاده است.