از اولین بازنمایی های شهر نیپور که از نقش برجسته های آشوری به دست آمده است و قدمت آن به 1500 سال پیش از میلاد می رسد و کاربردهای مکان را با دقتی معمارانه از فضا و درک و توصیف نقش مکان در زیست جهان مطرح کرده است تا ایدئوگرام ها و طرحهای لئوناردو داوینچی برای بیان  بناها و فضاها ی شهری ، ادوات جنگی ، مجسمه ها و دستگاههای پرواز تا بروز ایده های لوکوربوزیه در قالب دیاگرام هایی که مانیفست های فکری اش را در دوره های متفاوت فعالیتش آشکار می کند و  یاطرحها و اتودهایی که در اواخر عمر ترسیم کرد و نشانگرگرایش های تندیس گونه اش نه به عنوان فقط یک معمار و شهرساز بل یک نقاش ،  مجسمه ساز و  شاعر با حساسیت فوق العاده است، همگی بیان گر طیف هایی از ذهنیات ، کشف و درک فضا و انتقال آن به دست و در انتها بروزش توسط ترسیم ها و مدلهای حجمی  است  . در منظری دیگر این ادراکات از خلق فضا  در قالب ترسیم ها و اتودهای حجمی به معمار و دستیاران طراحی در مراحل پیشروی طرح و روند تکامل آن نیز یاری می رساند . 

فضای آموزشی معماری ایران در سالهای اولیه تأسیس دانشکده هنرهای زیبای تهران و  تحت تأثیر مدرسهء هنرهای زیبای پاریس( بوزار) از همین روند خلق  مکان و فضا بهره برد و دانشجویان قدیم و اساتید بعدی، بر این نحوهء تولید و بازنمایی معماری پافشاری کردند تا به امروز که این فضای آموزشی  در دوره ای از التقاط شیوه های متفاوت به سر می برد و استفاده گسترده از نرم افزارها ، به شیوه ای دیگر از تولید فکر، فضا و بازنمایی مشغول است، هرچند، همچنان طرحها  و تفکرات اولیه معماران و اتودهای آنان از دیگر فضاهای معماری و شهر ، بخشی انکار ناپذیر از روند طراحی است . 

نمایشگاه حاضر تلاشی است بر گرد آوری این ترسیمات و ماکتها از معماران دوره تحول ایران، ازهمان نقطه ای که  وارطان هاوانسیان نوشت :" یکسره باید مدرن بود.." تا شیوه های متفاوت فکری حاکم بر فضای معماری معاصر ایران ،   تا به اکنون ..

                                                                                                                           پرشیا قره گوزلو 

                                                                                                                            5 آبان ماه 1396