شهر با فهم این نکته که خالی از هر امکانی برای شهروندان خود شده ابژه‌ی نقاشی مهدی محدث است. فهمی برآمده از تجربه‌ای ناکام در مالکیت سرپناهی که بدیهی‌ترین حق هر انسان است. شهر ناگهان پیش چشم نقاش به غریبه‌ای تمام عیار بدل می‌شود. نقاش اما دست از تماشا برنمی‌دارد. چشمانی یافته برای خیره شدن به تمام آن سیاست‌های منفعت‌جویانه‌ای که شهر را به ناشهر بدل کرده است.

ناشهر تجسم و تعیُن آن شهری است که از مشارکت و بود و شد شهروندانش به اجبار محروم مانده است. شهری که باقی مانده‌ی شهروندانش را آرام آرام از خود می‌راند و یا در خود خفه می‌کند.