کهن الگوی پرسونا، نقابی‌ است که بر چهره می‌زنیم یا ظاهر علنی است که به خود می‌گیریم تا خود را به صورتی متفاوت با آنچه واقعا هستیم نشان دهیم. به عقیده یونگ پرسونا ضروری است زیرا مجبوریم نقش‌های متفاوت فردی و اجتماعی بازی کنیم، اما این نقاب گاهاً زیان‌بخش می‌شود و ما را به این باور می‌رساند که پرسونا ماهیت واقعی ما را منعکس می‌کند و به جای اینکه صرفا نقش بازی کنیم، تبدیل به آن نقش می‌شویم.