عنوان: نساجی اِی امید شهر خسته
گالری: مدار موازی
هنرمند: محمد کلانتری
تاریخ برگزاری :۲۴ آذر تا ۲۲ دی
ساعات بازدید : ۱۱ - ۱۹
گالری مدار موازی در نمایش نساجی اِی امید شهر خسته به نمایش آثار محمد کلانتری می‌پردازد.
این پروژه در «تقاطع فرهنگ بصری، جامعه‌شناسی شهری و صنعت، تاریخ‌نگاری انتقادی و زندگی روزمره» بر دو نهاد مدرن در قائمشهر تمرکز کرده است: «کارخانجات نساجی قائمشهر» و «باشگاه فوتبال نساجی قائمشهر».
در سال‌های اخیر،کارخانه شماره ۱ متروکه و شماره ۲ تخریب شده است. تنها کارخانه شماره‌ی ۳ فعال است و فقط حدود ۲۷۰ نفر در آن مشغول به کار هستند، که در مقایسه با ۷٫۵۰۰ نفری که فقط در کارخانه شماره ۲ در این مجموعه مشغول به کار بوده‌اند ناچیز محسوب می‌شود. در حال حاضر، تنها محصول کارخانه‌ی نساجی نخ و پارچه‌ی کفن است.
طبق آخرین مشاهدات هنرمند از متروکه‌های این کارخانه، «زمین کارخانه شماره ۲ به مزایده گذاشته شده و قرار است یکجا به فروش برسد». بر اساس بازدید او، اکنون زباله‌گردها «بازمانده‌های نهایی کارخانه را جمع‌آوری کرده و روزانه درآمدی ناچیز از آن به دست می‌آورند». به گفته‌ی این افراد، آن‌ها «در حال ارتزاق از بازمانده‌های جسد کارخانه‌ای هستند که روزگاری پدران و مادران‌شان با کار در آن بخشی از چرخ صنعت این کشور را می‌چرخاندند».
او می‌گوید که «در طی فرایند تخریب کارخانه نساجی، مجسمه مادر بافنده به عنوان نماد کارخانه و همچنین شهر قائمشهر از مقابل کارخانه شماره ۲ برداشته شده و به انبار نخاله‌های شهرداری قائمشهر انتقال داده شد. این مجسمه به شبحی بی‌خانمان بدل شد که در آخرین جابه‌جایی به کمربندی شهر منتقل شد و در این بین آسیب‌های جدی دید.»
در میان این اتفاقات تلخ، باشگاه فوتبال نساجی قائمشهر به مرور تبدیل به نمادی جدید برای قائمشهر شد. ساکنان این شهر، خاطرات تلخ‌کامی‌ها و شادی‌های جمعی خود را دوباره از طریق هواداری این باشگاه فوتبال کشف می‌کنند؛ چنان که هواداران تیم شعار می‌دهند «نساجی، اِی امید شهر خسته، نفس‌ام به نفسِ تو بسته».
نمایش کنونی، نگاهی به کارخانه نساجی، تیم فوتبال نساجی و مجسمه‌ی مادر بافنده می‌اندازد تا امیدهای از دست رفته‌ی یک شهر و کشف دوباره گذشته را بررسی کند.
