نمایش آثار کور پور با عنوان ارواح آشنا
در گالری کاوی گوپتا
۱۳ اردیبهشت تا ۵ مرداد ۱۴۰۰
نمایشگاه «کور پور: ارواح آشنا» در گالری کاوی گوپتا مجموعه آثار جدید این هنرمند پیرامون ایده‌ی خانواده را دربردارد. خانواده در این نمایشگاه تنها شامل خانواده‌ای که در آن متولد می‌شویم نیست، بلکه خانواده‌هایی را که به هنگام تشریحِ سرگذشتِ شخصی‌مان می‌سازیم نیز در بر می‌گیرد.
نقاشی‌های جدید پور مانند تابلوفرش‌های مشهور او که شامل مؤلفه‌هایی بصری از فرش‌های ایرانی است، دارای عناصری است که هم به تاریخ هنر جهانی ارجاع می‌دهند و هم به شمایل‌نگاری‌های فرهنگی گوناگون و درهم‌تنیده. ببر مضمون اصلی این آثار است؛ تصویری که بلافاصله گستره‌ای از سنت‌های تاریخی هنری و صنایع دستی را به ذهن القا می‌کند اما در عین حال برای پور، ارجاعی شخصی نیز محسوب می‌شود.
خود او دراین‌باره توضیح می‌دهد: «دوست نزدیک من، فیل کیم، روی شکمش یک خالکوبی با طرح ببر دارد. او کره‌ای است اما در شیلی بزرگ شد و بعداً به لس‌آنجلس آمد. ما در دانشکده‌ی هنر با یک‌دیگر آشنا و همان جا به بزرگترین برادرانِ خانواده‌های مهاجرمان تبدیل شدیم. با‌وجود‌اینکه زمینه‌ی فرهنگی متفاوتی داریم، اما متوجه شدیم که تجربیات مشابه بسیاری از مهاجرت به ایالات متحده داریم و از این رو، یک خویشاوندی به وجود آوردیم».
۱۳ تصویر منحصربه‌فرد از ببر در این نمایشگاه موجود است که همگی آنها در نقاشی‌های جوهری تاریخی در چین، کره و ژاپن یافت می‌شوند. غالباً پی‌بردن به خاستگاهِ فرهنگیِ یک تصویر مشخص دشوار است چرا‌که هنرمندانی از یک کشور عناصری فرمی از سنت‌های بصری کشور دیگری را کپی و در کار خود تلفیق می‌کنند. در عین‌حا‌ل‌که تصویر صورت یک ببر ممکن است به لحاظ سبکی کره‌ای به نظر رسد، ریخت اغراق‌شده‌ی اندام‌هایش می‌تواند ژاپنی جلوه کند.
این ابهام در مجموعه‌ی جدیدِ پور به نام «ببرهای سوگیگامی» صورتی واقعی به خود می‌گیرد. این هنرمند با بهره‌گیری از سنت صنایع‌دستیِ ژاپنی که مشابه کلاژ است، دو نقاشی را بر فراز یک‌دیگر قرار می‌دهد که یکی از آنها با جوهر سفید بر کاغذی سیاه ترسیم شده است و دیگری با جوهر سیاه بر کاغذی سفید. پور یک برگه را به عنوان تصویر اصلی در نظر می‌گیرد؛ عناصری از دومی را می‌برد و پاره می‌کند و آنها را با دقت بر روی اولی می‌چسباند. او بدین‌سان، نمایی لایه‌لایه و شبیه به یک ببر را می‌آفریند که از چشم‌اندازی گنگ و مبهم بیرون می‌آید.
«برادر بزرگ و برادر کوچک» که دو مورد از بزرگترین آثار این نمایشگاه هستند، مثل دو تصویر مکمل در کنار یک‌دیگر آویخته شده‌اند. این نقاشی‌ها بر کاغذ کوزوی ژاپنی چاپ شده‌اند و هر کدامشان ترسیمات مهیجی از یک ببر را داراست که از نظر چهره و جای‌گیری شبیه به هم‌اند. جفت‌و‌جور‌کردن این دو تصویر مخاطبان را فرامی‌خواند تا مفهومِ خلاقیت و اصالت را که برای کار پور بسیار حیاتی است، مورد وارسی قرار دهند.
در این نمایشگاه مجموعه‌ای از ۱۲ ببر رنگ‌آمیزی‌شده در کنار یک‌دیگر و پیرامون کنج دو دیوار به نمایش گذاشته شده‌اند که می‌توان آنها را به‌سان یک اثر واحد، یک گروه نقاشی، نگریست. هر قطعه صورتی مجزا و مختص خود دارد و هر ببر حالت عاطفیِ منحصر‌به‌فردی را بیان می‌کند. این شکل‌های رنگی و به ظاهر انتزاعی بر روی سطحی قرار گرفته‌اند که از تصاویر چاپ‌شده‌ی ببرها به دست آمده‌اند؛ با طیفی از رنگ‌ها که یادآور باوهاوس یا هنرمندان مدرنیستِ اولیه‌ای از قبیل خوان میرو یا الکساندر کالدِراند. پور در اینجا به پیوند‌زدنِ مدرنیسمِ غربی با تاریخ آغازین هنر جهان ادامه می‌دهد.
شماری از هنرمندان از واژگانی نظیر تصرف یا بازآمیزی بهره می‌جویند تا روند کنونی استفاده از همنشینی بصریِ از تاریخ هنر با فرهنگ معاصر در آثارشان را توصیف کنند. اما پور ترجیح می‌دهد که از واژه‌ی پرورش بهره جوید. او معتقد است: «پرورش به معنای مراقبت‌کردن از چیزی است که لزوماً متعلق به خودتان نیست؛ به این معناست که چیزی را تربیت کنید که موقتاً در اختیار شماست». پور برای خلق آثارش در مجموعه‌ی «ارواح آشنا» رویه‌ی چاپ قالبی جدیدی را در استودیو به وجود آورد. او دراین‌باره می‌گوید: «به دنبال سطحی می‌گشتم که امکان چاپ چیزی مثل یک چاپ قالبیِ چوبی اما بزرگتر را به دست آورم. عمویم که کارش با مواد صنعتی است، قراضه‌های کف‌پوش وینیل را پیشنهاد کرد». پور تصاویر بنیادی خود را بر روی اوراق قراضه حکاکی کرد و آنها را به بوم نقاشی منتقل نمود و دیگر عناصر را مستقیماً بر روی چاپ، نقاشی یا کلاژ کرد.
پور متولد ایران است و در دِوُن در جنوب غربی انگلستان بزرگ شده است. پدر او در ایران به دنیا آمد و در طی دوره‌ی انقلاب ۱۳۵۷، به هنگام ۱۴ سالگی او به انگلستان مهاجرت کرد. اما مادر پور در انگلستان به دنیا آمد و در سیستم تربیت بریتانیایی بزرگ شده است. پور در این مورد می‌گوید: «هردو بدون خانه و خانواده، این را با یک‌دیگر ساختند و من این را زیبا می‌پندارم. من این کار را در استودیو انجام می‌دهم. این کارها از فضای شخصی من آغاز می‌شوند. من در حال ساختن خانه‌ای برای خودم و امثال خودم هستم».
آثار این نمایشگاه که آشنا اما در‌عین‌حال تازه به نظر می‌رسند، به جهان مشترکی از داستان‌های مشابه و زمینه‌های متفاوت اشاره می‌کنند؛ جایی که سرگذشت‌های شخصی به میانجی خانواده‌هایی که ایجاد می‌کنیم، پرورانده می‌شوند.
کور پور (متولد ۱۳۶۶) از پدری ایرانی و مادری بریتانیایی در اکستر انگلستان متولد و بزرگ شد. او مدرک کارشناسی خود را از کالج هنر و طراحی اوتیس در لس‌آنجلس دریافت نمود و همچنان ساکن آنجاست و در سال ۲۰۲۱ نیز شهروند آمریکا شده است. نشریاتی از قبیل The Brooklyn Rail, Architectural Digest, Art in America, W Magazine and Art Das Kunstmagizin آثار او را مورد نقد و بررسی قرار داده‌اند. نمایشگاه‌های اخیر او به نام‌های «دکوراسیون هیچگاه نمی‌میرد» در موزه‌ی هنر متروپولیتن توکیوی ژاپن، «واسطه» در موزه‌ی دی کاپودیمونته در ناپل ایتالیا و «بازگشته» در گالری دِ کلاب توکیو برگزار شده‌اند.
