رویداد رویارویی ۲ در ادامه‌ی ممارست قبلی‌اش، مشقی درجهت شیوه‌ای تازه برای تولید اثرهنری است. شیوه‌ای که براساس آن تعامل مخصوصی مابین کیوریتور و عکاس -  به مثابه‌ی همکاری‌ رسانه‌ی زبان  با رسانه‌ی عکاسی – برقرار شده است. 
در این رویداد، طی پنج هفته، یک کیوریتور و پنج هنرمند مبادرت به ارائه‌ی  ماحصل مشقی می‌کنند که در وهله‌اول از مواجهه عکاسانه‌ی عکاس با فضا‌های داخلی و خارجی  شکل گرفته است. دروهله دوم، از تعامل کیوریتور با این مواجهات درخلال فرآیندهای زبانی، نقش فرضی و گسترش‌یافته تری برای اشیای عکاسی شده مهیا شده است. 
این تعامل در گفتگویی دایمی مابین کیوریتور و عکاس رد و بدلی هنرمندانه را شکل داده است، به گونه‌ای که اجازه نمی‌دهد شی عکاسی شده صرفا در قاب عکاسانه معنای خود را  کامل کند. در نتیجه، فهم تاریخی ما از اشیا و مفاهیم نیز به چالش کشیده می‌شود. 
به این ترتیب، نوشته‌‌های همراهی کننده‌ی عکس‌ها، گسترش دهنده‌ یا وصل کننده‌ی نقش مفهومی اشیا از داخل قاب عکس به خارج از آن و به مفاهیم فرضی و تازه‌ی زبانی هستند. گسترشی که بیننده را وامی‌دارد نه تنها در خوانشش از مفاهیم، بلکه در خصوصیت عینیت‌گرایی عکاسی نیز تجدید نظر کند.