«عبور» به آن نقطه‌ی میانی اشاره می‌کند که در مرز میان حضور و محو قرار دارد .
ردی از نور، حرکت، فکری ناتمام یا حسی زودگذر که از قاب گذشته و هنوز قابل احساس است.
این نقاشی‌ها تجربه‌ای بصری از ناپایداری‌اند؛
نه تصویری از آن‌چه می‌ماند،
بلکه بازتابی از آن‌چه در حال از میان رفتن است ،
لحظه‌ای کوتاه میان دیدن و ناپدید شدن.