پرویز کلانتری (۱۳۱۰، زنجان، ایران) نقاش، طراح، نویسنده و روزنامه نگار معاصر ایرانی و از هنرمندان بنام مکتب سقاخانه است. وی از کودکی علاقه خود را به رنگها نشان داد و به گفته خودش از کودکی با خط خطی کردن دیوار همسایهها کشیدن نقاشی انتزاعی را تمرین میکرد. او در سال ۱۳۳۰ وارد دانشکدهی هنرهای زیبای تهران شد و در سال ۱۳۳۸ فارغالتحصیل رشته هنرهای تجسمی بود.
از سال ۱۳۵۳ با شروع نقاشیهای کاهگلی، دوره تازهای را در زندگی هنری خود آغاز کرد که تا امروز آن را ادامه دادهاست. تابلوهای او جلوهای ملموس از زندگی مردمان کویر و ساحل را در خود دارد. او بیشتر با تابلوهای کاهگلیاش شناخته میشود و حتی بسیاری او را پایه گذار سبک کاهگلی میدانند اما به گفته خودش پیش از او مارکو گریگوریان اولین کسی بود که این کار را کرد، هرچند شیوه کلانتری برخلاف گریگوریان که کاملا انتزاعی و مدرن بود، ملایم تر و طبیعی تر است. وی میگوید «من نقاش مناظر خاک آلود مملکتم هستم» به همین دلیل است که او در بیش تر کارهایش فضاها و نمادهای روستایی و بومی را تصویر میکند.
او در دانشکده با همایون صنعتیزاده رییس دانشکده هنرهای زیبا آشنا شد و این آشنایی موجب راهیابی او به موسسه انتشاراتی فرانکلین ناشر کتابهای درسی و نشریه پیک گشت. به این ترتیب به تصویرگری کتابهای درسی روی آورد.
او نویسنده و روزنامه نگار نیز هست و تا کنون چند مجموعه داستان منتشر کرده و کتابهای "ولی افتاد مشکل ها"،"چهار روایت" و "نیچه نه، فقط بگو مشداسماعیل" ازجمله آثار اوست. هم چنین مقالات هنری متعددی از این هنرمند درخصوص ارتباط هنر و هنرمند ایرانی، درنشریات ایرانی منتشرشدهاست.
پرویز کلانتری در مراکز هنری از جمله دانشکده هنرهای زیبای تهران و کالج هنری کودکان در کالیفرنیا کار کرده و مدتی مدیر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در تهران بودهاست. تاکنون در نمایشگاههای گروهی و انفرادی بسیاری در داخل و خارج از ایران، شرکت کردهاست و یک اثر از آثار این نقاش برجسته، درفهرست تمبرهای ویژه سازمان ملل به چاپ رسیدهاست. هم چنین تابلوی مشهور شهر ایرانی از نگاه نقاش ایرانی او در مقر سازمان ملل قرار دارد.
این هنرمند در ۳۱ اردیبهشت سال ۱۳۹۵ پس از تحمل بیماریای بلندمدت درگذشت.
